Poetycki, wizualny manifest wzywający do nawiązania własnych związków z naturą. Jakie prawa powinny przysługiwać drzewom i lasom?
Ten przepiękny poetycki film można traktować jako manifest, wzywający do nawiązania (bądź odbudowania) naszych własnych związków z naturą. Znajdziemy w nim zarówno imponujące ujęcia monumentalnych nadmorskich klifów, jak i fascynujące zbliżenia owadów i roślin. Usłyszymy dawno niesłyszane słowa i zobaczymy obrazy, które warto zapamiętać na dłużej. Hannah Papacek Harper zwraca uwagę na to, że wraz z kolejnymi znikającymi ekosystemami, z naszych słowników ubywa określeń elementów przyrody. A tracąc możliwość opisywania rzeczy i zjawisk, skazujemy na niebyt część naszego świata. Jak długo jeszcze będziemy rozumieć, czym są wrzosowiska, grądy czy mokradła? Udzielając głosu dzieciom, osobom cierpiącym na Alzheimera, naukowcom, artystom i aktywistom, Papacek Harper otwiera zupełnie nowe perspektywy w doświadczaniu przyrody, stawiając przy tym ciekawe pytania. Czy muzealne eksponaty pozwolą nam lepiej zrozumieć naturę niż tulenie się do drzew? Jakie prawa powinny przysługiwać rzekom i lasom? Konrad Wirkowski
Strona wykorzystuje pliki cookie w celu zwiększenia użyteczności. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie plików cookie zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.