Ramona S. Diaz już od ćwierćwiecza przybliża światowej publiczności historię i teraźniejszość swojej ojczyzny. Niezależnie od tego, czy cofa się do mrocznych czasów dyktatury Ferdinanda Marcosa („Imelda. Żona dyktatora”), zanurza w dynamiczny mikrokosmos przepełnionego szpitala (nagrodzona na Festiwalu Sundance „Matczyzna”), czy odsłania kulisy spektakularnej kampanii prezydenckiej („Nowe rozdanie”), jej filmy zawsze dostarczają wrażeń: kipią emocjami i pulsują kolorami. Diaz na politycznych salonach czuje się równie dobrze jak na ulicach Manili. Nieustannie w ruchu, blisko swoich bohaterek, potrafi uchwycić ich zachowania w najważniejszych momentach. Jej dokumenty pokazują nam rzeczywistość, która wydaje się egzotyczna i odległa. Ale problemy, jakie w nich porusza: kryzys służby zdrowia, polityczny nepotyzm, ograniczanie wolności mediów, korupcja, populizm, propaganda – są kluczowe dla kondycji demokracji na całym świecie. Jej bohaterki (bo głównymi postaciami wszystkich filmów Diaz są kobiety) to wojowniczki. Jak Maria Ressa – nagrodzona Pokojową Nagrodą Nobla dziennikarka, która rzuciła wyzwanie reżimowi Duterte, czy Leni Robredo: polityczna debiutantka, która stanęła do walki z wszechwładnym na Filipinach klanem Marcosów. Nie tylko filipińska demokracja potrzebuje dziś takich obrończyń. 

Retrospektywa filmów Ramony S. Diaz odbywa się przy wsparciu Ambasady Stanów Zjednoczonych w Warszawie.